ENTROIDO
(“Cultura e tradición dun pobo pode que
se quede curto
se entendemos que aquí está o paraíso galego
da
festa máis ancestral…”).
“Comarca
de Verín extremo sur”
Manuel
F.Rodríguez-2008
Ancestral , eterno e ceibe
é o Entroido de Laza,
rexurde como Ave Fénix,
volve das cinsas con raza.
Nin a morte nin a vida
frean o seu camiñar
porque os homes desta terra
son fillos de Breogán.
A herdanza dos devanceiros,
indeleble na memoria
revive cos seus feitos
a tradición e a historia .
É o sangue do meu pobo
que latexa no seu peito,
coa furia do titáns
e coa forza do vento.
Soan os chocos nas rúas,
troulean os folións,
espantando cos seus fachos
tebras, mágoas e salaios
que o ano vello deixou.
Os bravos peliqueiros ,
máis relucentes có sol,
aledan con poderío todo o
pobo co seu son.
Levan na man a zamarra,
no corazón liberdade
e na alma a coraxe que
esta terra lles dá.
É o sangue do meu pobo
que latexa no seu peito,
coa furia do titáns
e coa forza do vento.
A morena toleando... ataca
ben escoltada
por toxos e covelleiros,
sempre moi enrabechada.
As formigas rebuldeiras
pican con moito brío,
mestúranse coa fariña e fan
fuxir o xentío.
É o alento da nai natureza...
nai fecunda…
prometendo fartura para un tempo novo.
Agromará a primavera....
aniñará a
esperanza,
espertarán os soños esvaecidos ...
no fondo da alma
de homes e mulleres...
das terras de Laza.
©Carmen Rivero Gallego.
Cartel de JUANLU
